Fuaireas an scéilín seo a leanas i ríomhphost ar maidin agus chuireas Gaeilge air:
FRC mar a déarfá.
Tá iascaire agus a churachín ar an gcaladh in aice le sráidbhaile beag bídeach, ar oileán atá amach ó chósta na hÉireann. Tugann turasóir as Baile Átha Cliath moladh do chaighdeán na n-iasc maraithe aige, agus cuireann sé an cheist air cá fhad a bhí air iad go léir a mharú.
"Ní i bhfad" a fhreagraíonn an tOileánach.
"Mar sin, cén fáth nár fhan tú amuigh ar feadh tréimhse níos faide le níos mó a mharú?" a cheistigh an Bleácliathach.
Mhínigh an tOileánach go bhfuil an méid beag gafa aige maith a dhóthain chun a theaghlach agus eisean féin a chothú go slachtmhar, tríd a dhíol is a ithe.
Ceistíonn an Bleácliathach, "Ach cad a dhéanann tú leis an gcuid eile dod am?"
"Codlaím go déanach, déanaim roinnt iascaireachta, imrím peil le mo chlann, léim na nuachtáin. Uaireanta san iarnóin téim go dtí an pub le mo bhean agus ár gcairde le haghaidh deochanna, comhluadar agus ceoil.."
Cuireann an Bleácliathach isteach air, "Cogar a mhac, tá Ardchéim i nGnó agus Airgeadas agamsa ó Choláiste na Tríonóide!
D'fhéadfainn cúnamh a thabhairt duit!
Ar dtús, ba chóir lá níos faide a chaitheamh ag iascaireacht. Ansin d'fhéadfá na héisc breise a mharaíonn tú a dhíol. Rud a chinnteoidh teach isteach sa bhreis duit. Leis an teacht isteach breise seo d'fhéadfá bád mór nua a cheannach!"
"Agus i ndiaidh sin uilig" a fhiafraíonn an tOileánach.
"Bhuel, leis an mbreis airgid a sholáthróidh an trálaer duit d'fhéadfá ceann nó dhó eile a cheannach go dtí go bhfuil cabhlach de thrálaeir agatsa. Ansin seachas ag díol na n-iasc leis an mheáncheannaí sna Cealla Beaga, d'fhéadfá conradh a chinntiú leis na monarchana. Nó do mhonarchan nó branda féin a oscailt go fiú!
D'fhéadfá an sráidbhaile beag bídeach seo a fhágáil agus cur fút i mBaile Átha Cliath, Corcaigh nó Luimneach fiú! Ón áit sin d'fhéadfá d'fhiontar nua a stiúradh."
"Cá fhad a thógfaidh sé sin uilig?" a fhiafraíonn an tOileánach.
"Fiche, nó cúig bliana is fichead", a fhreagraíonn an Bleácliathach
"Agus i ndiaidh sin?" a fhiafraíonn an tOileánach.
"I ndiaidh sin? Bhuel a chara, sin an t-am a éiríonn sé an-spéisiúil," an fhreagra a thugann an Bleácliathach agus é ag gáirí. "Nuair atá do ghnólacht nua an-mhór ar fad d'fhéadfá tosaigh ag díol is ceannach tithe, nó scaireanna is stoic ar na margaí, agus na milliúin a dhéanamh astu!"
"Na milliúin? I ndáiríre? Ach i ndiaidh sin uilig?", a fhiafraíonn an tOileánach lena spéis in airde anois.
"Bhuel, i ndiaidh sin, d'fhéadfá dul ar phinsean. Cur fút i sráidbhaile beag cois fharraige, codail go déanach sa lá, peil a imirt le do chlann, roinnt iascaireachta a dhéanamh, na nuachtáin a léamh ar do shuaimhneas, nó cúpla oíche a chaitheamh sa phub le do bhean agus do chairde"
No comments:
Post a Comment